مدرسه‌هایی که تلفن همراه را ممنوع می‌کنند نتایج درسی به‌تری می‌گیرند.
ممنوعيّت تلفن همراه در مدرسه‌ها به اندازه‌ي يک هفته‌ي اضافه‌تر در سال تحصيلي تأثير مثبت دارد. اين که آيا دانش‌آموزان در مدرسه تلفن همراه داشته باشند يا نه، پرسشي است که ذهن برخي پدران و مادران را مشغول خود کرده است. و پاسخي که پژوهشگران به تازگي براي اين پرسش يافته‌اند، بسيار سرراست است: “اگر پيشرفت تحصيلي فرزندتان را مهم مي‌دانيد، نه، نگذاريد با خود تلفن همراه به مدرسه ببرد.”
لوييس فيليپ و ريچارد مورفي در مرکز مطالعات اقتصادي، وابسته به دانشکده اقتصاد لندن پژوهشي انجام داده‌اند که در آن، اثر مثبت ممنوعيّت تلفن همراه در مدرسه‌ها را به اندازه‌ي يک هفته ي اضافه تر در سال تحصيلي برآورد کرده‌اند.
ايشان نتيجه‌ي پژوهش خود را در گفتاري با سربند «بيماري ارتباطات: فنّ‌آوري، حواس پرتي و پيشرفت و کارايي دانش‌آموزان» گرد آورده‌اند. در اين گفتار آورده‌اند که دانش‌آموزان 16 ساله در مدرسه‌هاي پژوهش شده، پس از ممنوعيّت داشتن تلفن همراه در مدرسه، تا شش و چهار دهم درصد در نمره‌هاي آزمون‌هاي خود پيشرفت داشتند. که برآورد اين پژوهشگران از اين پيشرفت هم‌سنگ يک هفته ي اضافه تر در برنامه‌ي آموزشي سال تحصيلي بوده است.
موضوع راه دادن يا ندادن تلفن همراه در مدرسه‌ها، مساله و کشمکشي به روز است و يافته‌هاي اين پژوهش ديدي نو در اين گفتگوها و کشمکش‌ها باز کرده‌اند. بيش از نود درصد نوجوانان بريتانيايي گوشي همراه دارند و در ايالات متّحده‌ي آمريکا اين فراواني کمي کم‌تر از هفتاد و پنج درصد است. همين گستردگي سبب دردسر براي مسوولان مدرسه‌ها شده است. به ويژه مسوولاني که گرايش به اين باور دارند که فراگيري و گسترش فنّ‌آوري آن را خشک، لخت و دردسر ساز مي‌کند.
در بررسي‌هاي انجام شده در سال 2001، هيچ مدرسه‌اي آوردن تلفن همراه را ممنوع نکرده بود. در سال 2007 پنجاه درصد مدرسه‌هابه اين ممنوعيّت روي آورده بودند و در سال 2012 نود و هشت درصد مدرسه‌ها يا ممنوعيّت کلّي را برگزيده بودند، يا از دانش‌آموزان خواسته بودند که صبح اوّل وقت گوشي خود را تحويل مدرسه دهند.
گرچه هم‌اکنون گروهي از مدرسه‌ها رويکردي تازه را پيش گرفته‌اند و استفاده‌ي محدود از گوشي‌ها را برتافته‌اند. حتّي در شهري ممنوعيّت ده ساله‌ي بردن گوشي همراه به مدرسه‌ها را لغو کردند و بنا بر شواهد و دلايلي اين کار را در راستاي زدودن نابرابري‌ها دانستند.
امّا با دست آوردهاي اين پژوهش تازه، اين ديد و برداشت نادرست مي‌نمايد. چرا که اين پژوهش نشان داد، پس از ممنوعيّت آوردن گوشي همراه دانش‌آموزاني که از نظر درسي ضعيف‌تر بودند بيش از دو برابر متوسّط دانش‌آموزان پيشرفت کردند. يعني با اين ممنوعيّت دانش‌آموزاني که نياز به توجّهات ويژه‌ي درسي و جبراني داشتند بيش‌تر از ديگران تأثير مثبت گرفتند. همين تأثير مثبت عيناً در باره‌ي دانش‌آموزاني ديده شد که واجد شرايط دريافت غذاي رايگان در مدرسه بودند. در صورتي که تغيير ملموس و معني داري در دانش‌آموزان قوي (از نظر درسي) ديده نشد. و پژوهشگران به اين باور روشن رسيدند که اين ممنوعيّت علاوه بر داشتن تأثير مثبت بر پيشرفت درسي دانش‌آموزان، به ويژه و بيش‌تر باعث بهبود وضعيّت درسي دانش‌آموزان ضعيف و کم‌تر برخوردار (از نظر مالي) مي‌شود. به طوري که اين تأثير را هم‌سنگ يک ساعت درسي اضافه‌تر در هفته يا پنج روز اضافه در سال تحصيلي برآورد کردند. و از ديد ايشان برداشتن اين ممنوعيّت به منظور کاستن نابرابري، ممکن است نتيجه‌ي معکوسي به بار بياورد و دانش‌آموزان با بنيه‌ي ضعيف‌تر درسي يا مالي بيش از ديگران آسيب ببينند.
اين پژوهش در مدرسه‌هاي بيرمنگام، لندن، لستر و منچستر، پيش و پس از ممنوعيّت آوردن گوشي همراه انجام شده است. هم چنين عامل‌هاي مختلفي مانند جنسيّت دانش‌آموزان، واجد شرايط بودن براي دريافت غذاي رايگان، نياز به توجّهات ويژه‌ي درسي و جبراني و بالاخره سابقه‌ي پيشرفت تحصيلي در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفتند. در پايان پژوهشگران تأييد کرده‌اند که به کارگيري دست آوردهاي نوين فنّ‌آوري عموما کارايي به‌تر و بالاتر را به بار مي‌آورند و به عنوان عاملي براي ايجاد علاقه و کارايي در خود کلاس‌هاي درس نيز کاربرد دارند و با اين حال هشدار داده‌اند که اگر توانايي ايجاد حواس پرتي داشته باشند، ممکن است که نتيجه‌ي عکس و ناخواسته داشته باشند.
کانال تارنمای قدم در
تگرام
@ghadamcom